VCN Clubdag 2012 in Rijssen

1

VLIEGROLLER CLUB

NEDERLAND

Postgiro: 265.80.62 t.n.v. VCN ________________________________________________________________________________ BESTUUR; Voorzitter:

Anonymus

Globe

Secretaris:

Anonymus

Universe

Penningmeester: Kollenburg van CHJM

Lieshout

0499-423064 [email protected]

Webmaster :

Eijsden

043-4091664 [email protected]

Partouns L.

======================================================================= Wedstrijdleider:

Ottema R.

Drunen

0416-376432 [email protected] ======================================================================= REDAKTIE CLUBBLAD: Kees van Kollenburg De Schop 18 5737 JM Lieshout Tel. 0499-423064 U schrijven het liefst per mail :

[email protected]

Mededelingen van de redactie: •

Artikelen en copy dienen uiterlijk op tijd binnen te zijn.

•

De auteurs dragen de volledige verantwoording voor de inhoud van hun artikelen en of brieven. De redactie aanvaardt daarom ook geen naamloze inzendingen.

•

Gepubliceerd wil echter niet zeggen dat deze artikelen en/of brieven de gedachten en de mening van de redactie en/of de VCN vertolken. Verantwoordelijk blijft de auteur.

•

Artikelen en/of brieven kunnen echter wel door de redactie, zonder opgaaf van reden, worden geweigerd.

Website: www.vliegrollerclub.nl 2

INHOUD

December 2012

BLZ. 4

Mededelingen

4

Activiteitenprogramma 2013

5

Voorwoord van het bestuur

6

VCN Clubdag 2012 in Rijssen

8

In gesprek met Jan Zwierzanski

10 Verslag internationaal vliegkisttreffen 2012 12 Op duivenbesoek in Sarajevo 17 Plattelands duivenjaar 20 Ledenaanwas 2012 20 Nieuwe leden per 1-1-2013 20 Ledenlijst 2012 22 Beëindiging lidmaatschap per 31-12-2012 23 Contributie en ringgelden 2013

3

Vliegroller Club Nederland MEDEDELINGEN Op het verenigingsjaar 2012 kunnen we tevreden terugblikken. Indrukken ervan zijn uitgebreid te bekijken op website vliegrollerclub.nl Een tweetal bestuurlijke vacatures dienen te worden ingevuld. Het staat nog in de sterren, wanneer daaraan gevolg wordt gegeven. Er wordt 2 keer per jaar een clubblad uitgegeven en wel in de maanden maart en december. De contributie voor 2013 blijft ! 15,00, de ringen (8 mm) kosten ! 0,20/stuk en portokosten zijn ! 1,00 Tot ziens op een van onze activiteiten: algemene ledenvergadering en/of het internationaal vliegtreffen en/of onze clubdag en/of duivencompetities. Activiteitenprogramma 2013 Noteer maar vast in uw agenda: Ledenvergadering 14 april 2013 Internationaal vliegkisttreffen 15 juni 2013 20-duivencompetitie 5 en 6 oktober 2013 4

Voorwoord van het bestuur

december 2012

Laat ik de gelegenheid nu eens aangrijpen om het voorwoord wat anders te beginnen dan gebruikelijk. Het gaat niet zozeer over duiven alswel hoe we als mens door het leven gaan. Zo vergaat het de ene persoon voor de wind en de ander tegen de wind. In welke fase je nu ook mag verkeren; ik verwacht, dat iedereen zichzelf en medemens wel herkent in de volgende 5 zinnen Geluk maakt je vriendelijk Beproevingen maken je sterk Verdriet houdt je menselijk Mislukkingen houden je nederig Maar alleen de hoop laat je vooruitgaan.. Zonder nu alles uit het leven voorbij te laten komen bij jezelf, zal het zeker wel bepaalde gevoelens of belevingen bij je oproepen. Daar kun je vanalles mee doen of zelfs ook niets. Dat laatste helpt je niet verder. Daarom, maak er het beste van; dat is goed voor jezelf en je omgeving. Dus doe dat wat goed voelt, al is het maar een beetje, want dat kan meer worden. Met bovenstaande in mijn gedachten leef ik het leven voort. Daar maakt ook de VCN deel van uit. Zo wil ik het komende jaar weer kunnen genieten van de activiteiten rondom onze liefhebberij. Het zijn dan wel geen baanbrekende of vernieuwende activiteiten, maar ze mogen er zeker zijn. Het brengt ons nader tot elkaar en daar is de vereniging toch voor bedoeld. Vanaf april 2009 zijn we zonder voorzitter verder de toekomst in gegaan en vanaf april 2012 zonder secretaris. Dus ik doe nu wat goed voelt. Ik doe een oproep om een bestuursfunctie binnen de VCN te vervullen. Wat 2012 aangaat, staat het vliegkisttreffen 2012 weer in de lijst van geslaagde evenementen. Daar is ook de clubdag 2012 aan toegevoegd, die in het teken stond van het 30-jarig bestaan van onze vereniging. Een speciaal woord van dank voor diegenen, die zich hebben ingezet voor het welslagen van de diverse activiteiten in het afgelopen verenigingsjaar. Zonder de inzet van deze mensen kan een vereniging niet floreren. We wensen jullie en je naasten fijne feestdagen en een gezond en gelukkig 2013.

Bestuur VCN 5

VCN Clubdag 2012 in Rijssen

Jan Mensink speelt hier de dirigent van de clubdag tijdens het 30-jarig bestaan van Vliegroller Club Nederland

6

VCN Clubdag 2012

De toeschouwers zijn door Jan Mesnink beter getraind dan zijn duiven

7

In gesprek met Jan Zwierzanski Jan is 62 jaar jong en woont in Brunssum. Als jong jongetje hield Jan al van duiven. Het aanstekende enthousiame van duivenfanaat Frans van de Mortel was voor Jan de aanleiding om weer duiven te gaan houden. Momenteel houdt hij drie rassen; helmduiven, postduiven en oosterse rollers. Bijzonder is, dat de voorkeur van Jan uitgaat naar de helmduiven. Bijzonder is ook dat Jan deze duiven via een duivenmakelaar heeft verkregen. De duivenmakelaar, de heer Vorstenbosch, heeft de helmduiven weten te bemachtigen op een kinderboerderij. Dat Jan iets heeft met helmduiven, komt voort uit zijn jeugdtijd; als jong jongetje had hij ook al helmduiven. Nu vind Jan, dat een helmduif een helm moet hebben en dat vind Jan niet alleen. Kijk zo kan een helmduif eruit zien: De Nederlandse Helmduif is een middelgrote tuimelaar die zijn naam te danken heeft aan zijn 'helm'. Deze helm bestaat uit gekleurde veren op de kop. De duif is verder hagelwit, afgezien van de staart die dezelfde kleur heeft als de helm.

Als de duiven van Jan er zo fraai uitzien, is hij daar uitermate tevreden over. Bij het samenstellen van koppels streeft hij na dergelijke nakomelingen te bekomen. Van die nakomelingen verlangt hij ook, dat ze hoog en lang vliegen. Jan kweekt jaarlijks zo’n 20 tot 30 duiven. Voor de kweek geeft hij een geelkuur. ’s-Zomers kuurt hij zijn duiven vijf dagen achtereen tegen de coli. Deze ziekte komt de laatste jaren toch wel veel voor, aldus Jan. Jan probeert zijn duiven een maal per dag te laten vliegen. Maar hij weet ook dat roofvogels het gehele jaar door aanwezig zijn. Daarom verkent hij altijd eerst de hemel en ondanks dat moet hij toezien hoe er bij tijd en wijle duiven sneuvelen. Dat weerhoudt hem niet om ook zijn kweekduiven zelfs tijdens de kweek zo veel als mogelijk te laten vliegen. 8

Of het nu om eender welk vliegduivenras gaat, de liefhebber dient altijd voor ogen te hebben: Een vliegtype moet een vliegtype blijven. Jan doet overigens niet mee aan de vliegcompetitie binnen verenigingsverband. Hij hoeft daar dus ook nooit het voerschema op aan te passen, zoals bepaalde liefhebbers wel doen. Toch voert hij zijn duiven wel minder (één eetlepel voer per dag), wanneer ze aan Jan een vliegshow moeten laten zien. Ook in de ruitijd vliegt Jan met zijn duiven: ‘Wat ze buiten aan veren laten vallen, hoef ik binnen niet op te ruimen’. Nou, breng daar maar eens iets tegenin. Hij weet ook te vertellen, dat vliegen zeer goed is voor de donsrui. Jan is een ervaren duivenliefhebber en geeft adviezen aan mensen, die bij hem duiven komen halen. Vliegrollers zijn prachtige duiven; een genot voor het oog. Ook duikvluchtduiven vindt Jan een aaparte klasse om naar te kijken. Een wens van Jan is, dat hij nog lang deze oooh zo mooie hobby mag genieten.

Jan Zwierzanski 2012 9

Verslag Internationaal Vliegkisttreffen 2012 Zaterdag 16 juni kom ik veel te vroeg met mijn auto het vliegterrein in Haps opgereden. De deuren van de kantine staan al open. Verder is het stil rondom de kampeerboerderij, geen mens te zien. Maar al gauw komt de eerste toeschouwer Theo van Rossum aangelopen. Tegen acht uur komen er al verschillende Duitse deelnemers binnen rijden. René Ottema de wedstrijdleider zei, als je wil Bert, kan je meteen vliegen. De Duitse gasten zijn na een 500 km auto rijden wel eerst aan een bakkie koffie toe. Marchel Josephs was de tweede vliegcommissaris. Bij het opbouwen van mijn vliegkist zei Marchel: “Ben jij zenuwachtig Bert; je zweet zo?” Het gaat natuurlijk niet om het winnen, maar om het deelnemen. Maar dan toch, is het erg spannend voor mij. Aan het weer zal het niet liggen, zonnig en geen wind. Eerst gingen de Oosterse Rollers los. Nog maar net aan het vliegen, of er landde er al één op de vliegkist. Niet moeilijk doen, zei René op jagen je mag ze vijf minuten beletten om te landen. De zilvergebande OR startte razend snel met salto’s achterover net zo snel als een BR. De blauwband de tentoonstellingsduif van Cor Baars liet meervoudige molendraaien zien. Nog een meervoudige schroef er achteraan. Ik sprokkelde 16 punten bij elkaar. Was het niet, dat ik ze daarna onmogelijk in de lucht kon houden. Het wil nog wel eens lukken in een dergelijk situatie om mij dan maar van de vliegkist te verwijderen (mij verstoppen); dat deed ik dan ook maar. Het mocht niet baten de duiven vlogen heel laag en er landde er één op de vliegkist. Dan zit er niets anders op om de duiven maar binnen te roepen. Jammer van de zeer korte vlucht want er had veel meer ingezeten. Met de Birmingham Rollers was het van het zelfde laken een pak. Wel voordat de BR landden hadden ze 11 correcte rollen gemaakt. Alleen extreem snel, in balvorm, vertikaal achterwaarts rollen wordt gewaardeerd met 1punt. 15 min hadden de BR gevlogen, 11 correcte rollen. Je gaat dan daarna de vluchten evalueren, misschien teveel overtraint of teveel honger; het blijft gissen. Maar goed beter twee korte vluchten dan starten en meteen naar de kerktoren in Haps, want zo ging het de laatste jaren. Wim v/d Broek zei een keer, Bert als ik boodschappen ga doen in het dorp dan zie ik jou duiven het hele jaar rondscharrellen tussen de zwerfduiven. Na mijn vlucht werd het weer er niet beter op. Meer wind en het begon te betrekken. De vluchten daarna heb ik met flarden gezien. Eerst maar naar Heine Bijker en Teatske die stonden op het camping terrein. Genoeg stof om over te praten na een jaar afwezigheid in Haps. Dan kijken bij de duivenverkoop en buurten met de BRK leden want die waren in grote getale aanwezig. Marc Artois en zijn vrouw, Vic Spaepen, Fons Vanhaeren, Jos Bollen, Louis Partouns, Erwin Haemhouts, M Mesic en Fons Coenen. Achteraf had ik beter wat later kunnen gaan vliegen, dan hadden ze mijn vluchten gezien. In de loop van de middag vertrokken veel toeschouwers. Om vijf uur was de verloting met de mooie prijzen en direct na verloting de prijsuitreiking. Ik zat naast Kees van Kollenburg, die had de ene prijs na de andere, vijf fluitende vogeltjes. Hier Bert heb jij er één wat moet ik met er allemaal mee. Ik heb aan de BBQ niet deelgenomen, mijn kleinzoon was jarig. Met een arm vol prijzen ging ik richting Boxtel. Mijn prijs van de OR heb ik aan het VCN lid Theo v/d Wetering geschonken die al jaren in een kliniek verblijft. 10

Ik zei Theo dat is lang geleden dat ik in Haps heb gewonnen. “Jij hebt in Haps nog nooit gewonnen” ,wel een keer in Mill. Ieder jaar zie ik vol verwachting uit naar deze vliegdag in Haps. Verleden jaar was het “niet te doen” zo slecht waren mijn duiven toen. Het vliegtreffen was weer ouderwets gezellig in Haps en goed georganiseerd.

Groetjes Bert Broekman

11

Op duivenbezoek in Sarajevo. Maandag 8 oktober 2012 om 8.30 uur stond onze Bosnische duivenvriend Mirsad Mesic voor de deur om me op te halen om naar Bosnië te gaan. Alfons Coenen en Fons Vanhaeren zaten al in de auto. Na samen nog een kopje koffie genomen te hebben vertrokken we richting Spital a.d.Drau in Oostenrijk. Daar was, na 925 km., onze eerste overnachting. We kwamen er pas laat aan en het was ook nog "Ruhetag". We belden aan en de Bosnische beheerder hete ons allerhartelijkst welkom. De tassen werden boven gebracht en toen moesten we met hem een borreltje drinken. Toen maar elders eten en brachten we een bliksembezoek aan een neef van Mirsad die ook dat hotel voor ons had gereserveerd. Tegen middernacht in bed want morgen was vroeg dag. Dinsdag 9 oktober ging het dan verder, via Slovenië en Kroatië naar Ferid Catak, Eens BR Wereldkampioen, voorheen woonachtig in Denemarken maar nu weer in een dorpje in de buurt van Bosanska Gradiska in Bosnië. Vanwege werkzaamheden in een bijna 8 km. lange Karawankentunnel liepen we 30 min. vertraging op en tot overmaat van ramp stonden we daarna 2x 25 min. stil omdat er op ons traject nog mijnen moesten worden geruimd. Ingang karawankentunnel

Ferid was echter niet thuis maar een vriend wist waar Ferid navraag zou gaan doen naar bodemrollers voor Fons. Dus samen met hem naar dat adres en na daar wat duiven bekeken te hebben vergezelde een koppeltje ons verder op onze tocht. Deze vriend, Edin Mesinovic, had thuis echter ook Batschka tuimelaars en Birmingham rollers en van deze laatsten, afkomstig van Ferid, wisselden er meteen 8 stuks van eigenaar. De beide Fonsen waren al dus voorzien terwijl we nauwelijks in Bosnië waren. Het huis van Ferid Catak 12

Van Bosanska Gradiska reden we toen eerst nog richting Gradacac omdat daar in de buurt Mirsad geboren is. We bezochten zijn geboorteplaats, een eigen grondstuk, de plek van zijn ouderlijk huis en naastwonende familie en hij toonde ons het schooltje waar hij als kind naar toe was gegaan. Mirsad’s grondstuk

En toen ging het richting de hoofdstad.

Pas om 21.30 uur kwamen we, na weer eens een kleine 800 km. gereden te hebben, in Sarajevo aan en werd direct contact opgenomen met Ir. Suad Sokolovic. Binnen 5 minuten was hij ter plaatse en ging ons voor naar hotel Hayat waar hij verder alles voor ons regelde. Na onze bagage op de kamers gebracht te hebben gingen we naar het huis van Suad. Dat was hoog gelegen even buiten het centrum van Sarajevo. Daar werd onze auto op de binnenplaats geparkeerd en kregen de duiven tijdelijk een beter onderkomen. Met Suads auto daalden we weer naar beneden en zochten in het centrum een klein cafeetje op waar bij enkele consumpties nader kennis gemaakt werd. Al heel snel was de sfeer alsof we elkaar al jaren kenden. Suad vond het jammer dat ik zo ver van hem vandaan woonde. We zouden best heel goed samen kunnen doen met de duiven. Hotel Hayat in Sarajevo Toen hij echter hoorde dat ik al met een of twee doffers tevreden was bezorgde hij me de schrik van de avond. " Wat twee !! Ik heb extra voor je gekweekt. Met minder als tien kom je niet uit Sarajevo weg". Tegen middernacht zette Suad ons bij het hotel af en maakten we afspraken voor de volgende dag. Moe maar voldaan zochten we ons bed op.

Met Suad in zijn tuin

De volgende dag, woensdag 10 oktober, na het ontbijt gingen we de steile helling op naar Suad's huis. Halverwege zagen we hem al boven eens komen kijken waar we bleven. De duiven van de beide Fonsen had hij al in aparte hokken in zijn berging ondergebracht en we begaven ons naar zijn tuin waar in een prieeltje koffie werd gedronken en ik Suad wat foto's van mijn duiven liet zien. Suad's verschillende duivenrassen werden bekeken en bij de Sarajevorollers aangekomen moest ik uit zijn hele bestand 10 duiven 13

uitzoeken. 5 Doffers en 5 duivinnen. Er was geen ontkomen aan. Hij voorzag ze van een gekleurde voetring en zou ze morgenvroeg met de andere duiven, zo klein mogelijk, inpakken. Daarna liet hij ons Sarajevo vanaf een bergtop zien en belde verschillende Sarajevorollerfokkers op om hen te komen bezoeken. Ook Abdullah Karic werd gebeld. Hij is een van de oudste fokkers die nog afstammelingen van de duiven van prof.Josip Miletic bezit. Hij is echter erg ziek en nam zijn telefoon, jammer genoeg, niet op. En toen ging het door zeer nauwe bochtige straatjes, met ingeklapte spiegels, heel stijl naar beneden tot schrik van Fons Vanhaeren. Rondrijdend, in- en vooral buiten Sarajevo, zie je pas hoe verschrikkelijk de oorlog is geweest. Overal kapotgeschoten huizen en elk grasveldje is benut om de doden te begraven. Overal, verspreidt in elke stad of dorp, zie je grote en kleine grasvelden bezaaid met, laat ik het kleine obelisken noemen, welke de graven aanduiden. Overal was men nog bezig met de Overal begraafplaatsen Elk grasveldje is benut. wederopbouw. Ook bij de fokkers was geen enkel huis af. Men moest nog stukadoren of tegels leggen, schilderen of behangen en alle muren zaten vol inslagen van de duizenden granaten. Als je het niet gezien hebt dan is het onbegrijpelijk wat hier is aangericht. Onvoorstelbaar. We bezochten 3 fokkers. Overal werden we heel hartelijk ontvangen en begon een lange klimpartij naar de zolder. We kregen niet alleen tekst en uitleg maar van eentje een duivin van zijn beste doffer en op een andere plaats een doffer. Deze werden me spontaan aangeboden. Op aandringen van Suad gingen we 'smiddags in een restaurant eten en toen liet hij ons de skipiste zien waar in 1984 de Olympische spelen hebben plaats gevonden. Daarna zou hij even willen gaan rusten en werden afspraken gemaakt voor de avonduren. Wij bekeken Sarajevo. Het bekende plein Samen op de foto.

14

met de vele duiven en de kleine straatjes waar de kooplieden hun waren hadden uitgesteld. Het is een mix van verschillende culturen. Rond 19.00 uur troffen we Suad weer en gingen we eerst in een klein typisch Bosnisch cafeetje een typisch Bosnisch avondeten nemen. !evap"i#i Daarna liet hij ons Sarajevo zien en vertelde over de verschillende culturen welke nog tot uitdrukking kwamen in de vele kerken, synagogen en moskeeën. En Mirsad moest maar alles vertalen. Maar ook het moderne Sarajevo liet hij ons zien, waar het uitgaansleven langzaam, gezien het nog vroege uur, op gang begon te komen. Bij één moskee kwam al eeuwen water uit de muur. Suad waste er zijn handen in en dronk er vervolgens van. Daarna vroeg hij onsj hetzelfde te doen. Wij wasten onze handen en dronken. Toen zei hij: "Wie van deze bron gedronken heeft, zal terugkeren naar Sarajevo". Onder aan de skipiste Daarna bracht hij ons terug naar ons hotel. Donderdag 11 oktober zou de spannendste dag worden. We moesten illegaal met de duiven minimaal 3 grenscontroles passeren. We besloten eerst nog naar Trilj in Kroatië te gaan om Dr.Milan Gilic te bezoeken. Een omweggetje van 250 km. Dr. Milan Gilic was namelijk de eerste die op mijn mail bij mijn zoektocht naar Smyrna's in 2002 reageerde. Voor de laatste keer sjouwden we, nu ook nog met onze bagage, de steile berg op en kwamen puffend boven aan. Sudo (voor vrienden) had de duiven al in verschillende kleine doosjes ingepakt, die we dan achter onze tassen konden plaatsen en met onze jassen konden bedekken. Het afscheid was emotioneel. Sudo zei dat ik de duiven in het vervolg Sarajevo rollers moest noemen want Smyrna's, zei hij, bestaan nu niet meer. Ik zei hem bij het afscheid: "Als ik vanaf nu mijn duiven zie vliegen, zijn ze voor mij een symbool van vrijheid voor Bosnië-Herzegovina en vooral voor Sarajevo". Het deed hem wel wat dat was duidelijk aan zijn gezicht te zien. Toen begonnen we aan onze reis naar Trilj in Kroatië en vervolgens via Slovenië weer naar Spital a.d.Drau naar ons hotel van maandag. We hadden nog 950 km. voor de bumper. De grens van Bosnië naar Kroatië kwamen we met wat geluk over. Een van de dienstdoende politieagenten kwam naar onze auto maar werd toen door een meerdere ergens voor teruggeroepen. Deze gaf ons toen het teken om verder te rijden. Aan de Kroatische kant was geen controle zeker vanwege de middagpauze. 15

In Trilj bezochten we Dr.Milan Gilic, welke nog werkzaam was in zijn kleine kliniek welke hij met nog 1 of 2 artsen runt in een te groot gebied met te veel patiënten. Volgens hem bijna niet te doen.

Voor het "hospitaaltje" van Dr. Milan Gilic. We wilden daarna vertrekken, gezien het nog af te leggen aantal kilometers, maar hij stond erop dat we zijn nieuw appartement bezochten al was het maar voor een kwartiertje. Daar aangekomen werd door zijn vrouw Dinka koffie gemaakt en kwamen tevens enkele flessen zelf gebrouwen drank op tafel. Dat kwam in het straatje van Fons die meteen een eigen recept beloofde op te sturen. Het werd veel langer dan gepland maar uiteindelijk vertrokken we, uitgewuifd door de familie Gilic, aan het nog 700 km. lange traject naar Oostenrijk.

Hij beëindigde echter toch zijn werkzaamheden en ging meteen met ons naar zijn ouderlijk huis waar zijn duiven nog waren. Deze zitten boven op zolder, vier hoog, welke via een ladder vanaf de derde verdieping van buitenuit bereikbaar is. Ik klom achter hem aan en bekeek de duiven in de volière boven op het dak. We kropen weer naar beneden en daar haalde hij een doos tevoorschijn met daarin 2 doffers welke we, één voor Mirsad en één voor mij, mee moesten nemen.

Bij Milan in zijn nieuw appartement

Bij de grenspost van Kroatië naar Slovenië hadden we ook geluk. Hier regende het en kwam men niet graag het hokje uit. Overal in de hokjes werden, zowel op de heen- als de terugreis onze passen en/of IDkaarten onder een scanner gelegd en op echtheid gecontroleerd. Na eens goed bekeken te zijn mochten we dan eindelijk verder rijden. Tijdens deze tocht werden we zeker 3x gebeld door Suad: Waar zijn jullie nou ? Hoeveel grensposten moeten jullie nog ? Tot nu toe alles goed gegaan ?

16

Eenmaal in Slovenië waren onze 24 duiven veilig want aan de grens met Oostenrijk is, in verband met de EU geen controle meer. Later dan gepland kwamen we weer in ons eerdere hotel in Spital a.d.Drau aan. 's-Morgens na het ontbijt kwam de hoteleigenaar ook nog even informeren hoe alles verlopen was en bood ons alle vier een fles "wijn van het huis" aan. Daarna snel in de auto en begonnen we aan de laatste 925 km. richting Nederland en België waar we allen behouden aankwamen. Louis Partouns (van website: http://home.kpn.nl/LLJ.Partouns )

Plattelands duiven jaar 2012 was voor mij wel het jaar van uitersten. Vroeg in het voorjaar was ik al met mijn vliegkist aan het oefenen in het veld. Vaak heb ik het dan ook met stootvogels van doen. De roofvogels of stootvogels worden steeds brutaler en trekken zich van mijn aanwezigheid bij mijn vliegkist niets aan. Maar daar direct meer over. 16 juni was het vliegkisttreffen in Haps ik was er klaar voor. Wie gingen er mee? Drie Oosterse Rollers van super kwaliteit. Mijn blauwband een tentoonstelling duif die alle drie figuren kende (dubbelsalto’s, molendraaien en schroeven) dan een zilvergebande OR die net zo snel rolt als een BR en een witbonte van de Liempde markt , een echte werkduif die aparte figuren maakte. Het was wel een korte vlucht in Haps, maar ik werd toch kampioen van het aardigste en enigste Nederlandse vliegkisttreffen. Met dit vooruit zicht om met deze duiven naar de Duitse kampioenschappen te begeven, dat geeft de burger moet. “Nou dat viel vies tegen” Bijna al mijn kistduiven zitten op de kerktoren van Hofheim in Duitsland. Thuis gekomen, direct weer nieuwe duiven op de vliegkist gezet. Ik had nog een afspraak om een vliegkist demonstratie te geven in Noordwijkerhout bij de Reisduiven vereniging, “De Duinklievers” Verschillende OR fokkers af gebeld of ze wat jongen over hadden. Anders had het hele duiven melken 17

van Bert Broekman niet meer door gegaan. Mijn vakantie had ik al vast gelegd en nu had ik nog piepertjes. Ik heb wel iemand die voor mijn duiven zorgt als ik op vakantie ben, maar dit wilde ik de duivenverzorger niet aan doen. Dus nam ik de piepers maar mee naar mijn vakantie huisje. Trouwens dat kan ik iedereen aan bevelen dan blijf je in het duiven ritme. Ik ben van de zomer ernstig ziek geweest. Mijn duiven misten toen de optimale verzorging. Daarbij ook nog de aanvulling van nieuwe duiven uit verschillende hokken. Je vraagt dan om een duiven ziekte. Mijn duiven hok is weer goed uit gedund. Gelukkig heb je tegenwoordig goede medicijnen. Ieder jaar doe ik ook tussen door een Reisduiven experiment. Zo ben ik dit jaar bezig om twee Reisduiven tam te maken. De Reisduiven pak ik niet in de hand, maar ze moeten op mijn hand springen. Ik had een gesprek met een NPO lid. Daar vroeg ik aan waarom een Reisduiven liefhebber als hij op een foto staat met zijn kampioen, altijd een duif in zijn hand heeft, en niet vrij op zijn hand. Dan moet jij dat maar eens voordoen was het antwoord van daar deze uitdaging. Ik heb op het ogenblik nog 18 Rollers maar het wordt steeds moeilijker om ze los te laten. Hier een van de vele verhalen. Zondag 14 oktober heldere lucht de duiven waren amper los, of ze werden door twee slechtvalken aangevallen. Één stootvogel nam direct de blauwgekraste BR als doel wit. De jonge duif verweerde zich dapper door met plotse richtingsveranderingen, en kon zich vluchtend in een nabije boom redden. De overigen duiven werden door de slechtvalk om hoog gejaagd. Er volgde nog verschillende aanvallen maar de duiven wisten allemaal te ontkomen. Tegen de avond had ik alles terug. Was het niet dat een OR gewond was aan zijn poot. Een duif geneest snel. Dus ik kon weer gerust gaan slapen. Bert Broekman

VKT 2012: Walter Mollenkopf op het vliegterrein 18

VKT 2012:

Een handvol aanhouders na afloop

VKT 2012:

De tevreden organisatoren 19

De adressen zijn enkel voorbehouden aan VCN-leden Die Adressen sind nur vobehalten an den VCN Mitglieder. Les adresses sont réservé seulement aux membres du club VCN The adresses are reserved for VCN members only. Ledenaanwas 2012 Naam:

Adres:

Postcode: Woonplaats:

Land: Telefoon:

Rassen:

nieuwe leden per 1-1-2013 Naam:

Adres:

Postcode:

Woonplaats:

Land:

Telefoon:

Rassen:

Bijgewerkte ledenlijst t/m 1 december 2012 Vliegroller Club Nederland naam

straat

postcode plaats

20

land tel.nr

rassen

21

!

Beëindiging lidmaatschap per 31-12-2012 Naam:

Adres:

Postcode: Woonplaats:

22

Land: Telefoon:

Rassen:

Contributie en ringgelden voor 2013 Voor het verenigingsjaar 2013 zijn de contributie en ringgelden ongewijzigd.. Bedrag in euro's/Euro Contributie 2010 (volwassen lid) Contributie voor jeugdlid t/m 16 jaar

: :

! 15,00 ! 7,50

Ringen à ! 0,20 (bijvoorbeeld 50 stuks)

:

(Bedrag is afhankelijk van het ! 10,00 aantal ringen)

Portikosten Totaal over te boeken VOLWASSEN lid

: :

! 1,00 (Aléén bij bestelling ringen !!) ! 26,00

Totaal over te boeken JEUGD lid

:

! 18,50

Naar girorekening van / ten name van

: P2658062 : VCN

Betalingskenmerk/Omschrijving/Mededelingen : Contributie, ___ ringen + porti ringen Aanvullende gegevens VCN Naam Adres

: Vliegroller Club Nederland De Schop : 18

Postcode / woonplaats

: 5737 JM

Lieshout

Wij verzoeken u vriendelijk de contributie voor 1-2-2013 over te maken. Lieshout; 16 december 2012 Penningmeester, Vliegroller Club Nederland

23

Uitgave Clubblad VCN

december 2012

Zum Jahresende danken wir ihnen für das uns entgegengebrachte Vertrauen. Wir wünschen Ihnen ein gesegnetes Weihnachtsfest und ein erfolgreiches neues Jahr. As this year draws to a close, we would like to thank you for the confidence you placed in us. We wish you a Merry Christmas and a happy new year.

Joyeux noël et une heureuse nouvelle année Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar De VCN wenst u een voorspoedig 2013 toe. VCN Redactie clubblad De Schop 18 5737 JM Lieshout

24