Bentley in Djibouti!

Bentley in Djibouti! Djibouti. Land van de Moussa Ali, chamsin, de Asahyammara en Adohyammara en……. Bentley Drummer. Wat? Ja! Want wat we hier niet weten is dat deze Leidse band in dit Oost-Afrikaanse land waanzinnig populair is. En da´s nog zwak uitgedrukt. Hier een reportage over de Bentley Drummer Djibouti World Tour 2002. Drie dagen vol hysterische fans, huwelijksaanzoeken, gore wc´s en ranzige hotelkamers. Donderdag 24 januari 2002 stappen de beide Bentley Drummers, zanger P.G.M en gitarist Rainy V. na een vermoeiende vliegreis uit op het vliegveld van de hoofdstad Djibouti. Op het vliegveld staan honderden fans de muzikanten al op te wachten. Ondanks de zware vermoeidheid, nog eens verergerd door de plotselinge hitte (de week ervoor had Bentley Drummer door het koude Alaska getourd) nemen P.G.M en Rainy V. toch ruimschoots de tijd om de trouwe fans allemaal persoonlijk van een handtekening te voorzien. Na anderhalf uur zitten Rainy V. en P.G.M. eindelijk in de gammele bus die hen naar hun hotel zal brengen. Die middag vloeit de chamsin, de nationale drank vernoemd naar de stoffige woestijnwind die vooral in juli waait, rijkelijk. Bentley Drummer heeft namelijk iets te vieren: In Japan heeft The Boy With The Hummingbird Eyes namelijk in minder dan een maand tijd de Gouden status bereikt. Omstreeks half vier plaatselijke tijd is het uit met de pret en stappen de beide heren in opperbeste stemming weer in de snikhete bus die hun naar de zaal zal brengen waar zij die avond hun eerste optreden in Djibouti zullen geven. Door de bus schalt de Fatboy Slim remix van de nieuwe single van de Gorillaz, die op dit moment nog niet officieel uit is, maar die hun goede vriend Damon Albarn hen in Londen alvast in de handen had gedrukt. Voor de zaal staat al een groepje fans te wachten. Ondanks de vermoeidheid en de misschien iets te rijkelijk geconsumeerde chamsin is dit een van de betere optredens van Bentley Drummer sinds

februari 2000, toen zij voor het eerst vanuit hun privé studio het podium op stapten. P.G.M. is beter bij stem dan ooit en zijn werk aan de synths, drummachines en sampler doet de onderbuik van het publiek trillen. Rainy V. wisselt subtiele gitaarlijntjes moeiteloos af met genadeloze noiseerupties.

hoofdstad Djibouti

Na een lange feestelijke nacht stommelen de beide Bentley Drummers om twee uur hun bed uit. Na een vlug ontbijt trekken ze even de stad in om nog wat souvenirs te scoren en ondertussen nog wat praten met de fans, die hun overal aanspreken. Ondanks taalproblemen, het Frans van P.G.M. en Rainy V. is maar beperkt, zijn de gesprekjes toch vrij levendig en met een schone dame worden zelfs adressen uitgewisseld. Die avond speelt Bentley Drummer wederom in de Hassan Gouled Aptidon Arena, die al ruimschoots van te

voren voor alle drie de optredens was uitverkocht. Net als de vorige avond spettert Bentley Drummer weer als nooit tevoren (was het de hitte of was het de wederom rijkelijk vloeiende chamsin?). In tegenstelling tot de eerste avond, toen Bentley Drummer vooral werk speelde van hun debuutalbum 20 Years or More en No More Abba!!, verrassen P.G.M. en Rainy V. de fans vooral met nieuw werk van het binnenkort te verschijnen album The Boy with the Hummingbird Eyes. De hierop excellerende gitarist Remy kan wegens RSI-problemen het duo niet versterken op deze tour. Ook zangeres Ciska die op het prachtige My Lucky Day een glansrol speelt, heeft wegens andere verplichtingen verstek moeten laten gaan. Na het optreden gaan de beide heren gewapend met dikke viltstiften de zaal in om de cassettebandjes die voor en na het optreden gretig aftrek vonden hoogstpersoonlijk van een handtekening en soms een persoonlijke boodschap te voorzien. ¨Het contact met de fans is voor ons gewoon heel belangrijk,¨ zegt Rainy V. als ik opmerk, dat dit toch niet heel gebruikelijk is in de harde popwereld.

het publiek in de kolkende zaal

De laatste dag is er tijd om even een kijkje te nemen op de 2053 meter hoge berg Moussa Ali. Voor eerst sinds de aankomst hebben Rainy V. en P.G.M. even wat tijd voor zichzelf. De bioloog P.G.M. grijpt de gelegenheid om de zeldzame flora rondom de prachtige berg

eens nader te bestuderen. Rainy V. gaat lekker languit liggen met het boek The Right Time over de verkiezing van Ronald Reagan tot gouverneur van Californië in 1966. ¨De geschiedenis van Amerika in de jaren zestig fascineert mij al sinds het begin van mijn studie geschiedenis,¨ zegt hij als ik opmerk dat deze lectuur toch niet echt rock ´n´ roll is. Geheel tegen hun gewoonte in speelt Bentley Drummer die avond naast hun fantastische eigen werk ook een aantal covers. In de toegift passeert Rats van Syd Barrett de revue en eerder op de avond wist Bentley Drummer het publiek al te verrassen met een vlammende versie van The National Anthem van Radiohead. Na het optreden en het gebruikelijke contact met de fans, worden de beide Bentleys benaderd door een journalist van Le Monde Djiboutin, het grootste onafhankelijke dagblad van Djibouti. De journalist werkt vooral het standaardlijstje met vragen af. En dus vertellen P.G.M. en Rainy V. maar weer eens over hun invloeden. Naast de al gespeelde Syd Barret en Radiohead staan ook nog eels, Beck, Death in Vegas, Massive Attack en natuurlijk Sonic Youth op het lijstje. Verder worden ze ook nog het hemd van het lijf gevraagd over het Nederlandse popklimaat. Ondanks de grote commerciële succesen van bands als Kane en Di-rect, verklaren de Bentleys dat hun hart toch vooral uitgaat naar de obscure samplepop van Solex en Bauer. Niet lang na het interview stappen P.G.M. en Rainy V. op de bus naar het vliegveld en een paar uur later vliegen ze boven het prachtige Afrikaanse landschap op weg naar Schiphol. Na een maandje vakantie zal Bentley Drummer zich gaan opmaken voor het festivalseizoen……..

www.bentleydrummer.nl